Pagina's

dinsdag 21 december 2010

Over subsidie gesproken

Gesubsidieerd snoepgoed, speciaal voor Molukkers

Naar aanleiding van ´Gesubsidieerd´ ... 


Vooral in dit opzicht dienen de zich in lethargie wentelende Molukkers zich te hoeden voor het gedoogkabinet van Rutte cs. Heb het hier vaker over aan de stok gehad met onze mensen omdat ik ons zie als mensen nog steeds behept met een koloniaal mindset die niet uit hoefden te gaan van eigen kracht als mensen die aan een ander (VOC) gedienstig zijn om vooruit te komen en daarom massaal toetraden tot het leger, de zorg, het ambtenarenapparaat, het onderwijs...Zelf in Indonesië vertonen Molukkrs dit trekje, witte boorden, een vaste betrekking,status etc. ...we zijn er door vergiftigd, elk eigen initiatief in de kiem gesmoord, slachtoffers...

Frans Lopulalan

Ja, dat kun je gerust ziekelijk noemen ... ook in Porto wordt met ontzag gesproken over onderwijzers. Men is dan in het dagelijks spraakgebruik geen 'bung x' of 'usi y' meer, maar 'Guru X/Y' …

Servaas Maturbongs

Vroeger ook in de Marinjo, iedere Molukker met meer dan ULO wilde ing., drs of ir. voor zijn naam... ik vergat de sociaal werkers nog te noemen die via een aangepast Moluks traject odf het 1000-banenplan Molukkers (feitelijk onbevoegd aan de bak kwamen) ...

Frans Lopulalan

Ja, in dat opzicht zijn Molukkers echt Bounty's ... Men wil de status die men zelf de Hollanders toewijst ... Hollanders hoeven helemaal niet te discrimineren, dat doen Molukkers zelf wel ... Men is geen filmmaker, men aapt (meer dan toepasselijk werkwoord) de Hollandse filmmakers na …

Servaas Maturbongs

Zoals ik al schreef; 'koloniale mindset'', naar beneden trappen en naar boven likken, hoort er ook bij...

maandag 20 december 2010

Gesubsidieerd


Zielig hè ... ?


Molukkers, 'soms' heb ik genoeg van dat slachtoffertuig, dat als varkens in de modder het eigen leed koestert en als het even lukt ook nog eens te gelde maakt. Met dat laatste doel ik op de situatie waarin de subsidiepotten (“Waar vind ik die? O, daar, waar al die Molukkers heen kruipen.”) weer eens ruimhartig door diverse Nederlandse Missionarissen in Overheidsdienst worden omgekeerd. 2011 wordt het jaar waarin herdacht wordt dat zestig jaar geleden de eerste Molukkers naar Nederland kwamen en dat zal men weten ook … Wat een leed hebben 'wij' moeten ondergaan … dus duwen we de strijkstok in voornoemde potten en van de fooi die er overblijft stellen wij Kunstenaars aan die al dat leed moeten verbeelden in de vorm van schilderijen, films en theaterstukken. Gedacht moet uiteraard niet worden aan Echte Kunstenaars zoals Ben Manusama, want die schildert honden waarvan ze in het asiel nog nooit een exemplaar binnen gehad hebben (bordje ernaast: “Ik ben geen hond en Magritte heeft daar nog een zware pijp aan gerookt.”). De films worden uiteraard gemaakt door de gebroeders Henry en Joshua Timisela, want die hebben in Tiel hun naam gevestigd met het Meesterwerk 'Sterk' (zo heet de film echt). En als de heren Timisela even geen tijd hebben, dan kan de Eervolle Klus wel aan de buurvrouw gegund worden, want zo moeilijk is filmmaken helemaal niet, dat hebben deze mannen wel aangetoond … men plukt wat Hangjongeren van de straat, men verbiedt ze ook maar enig acteertalent aan de dag te leggen, men legt ze teksten in de mond waarvan niemand snapt waar ze over gaan en als de cameraman begint te zaniken over kaderen en belichting, dan wordt de man getrakteerd op een pak slaag dat warme herinneringen oproept aan het onvolprezen KNIL … de camera zal ter hand genomen worden door een kreupele reuma-patiënt met Parkinson, die van tevoren met whisky volgegoten dient te worden … 'Sterk', inderdaad. Goddank wordt er ook nog theater gemaakt, met teksten die bedoeld zijn een wereld tevoorschijn te toveren, waar de Subsidie-snuivende Molucker nog nooit van gehoord heeft.






donderdag 16 december 2010

Volgens de Wet


 Strafbare Kunst - Karim Lessy

 Zoals het Paradijs een ware hel kan zijn voor eenieder die zich daar niet thuis voelt, zo brengt de geschiedenis slechts een Wetboek van Strafrecht voort met daarin opgenomen hardvochtige vonnissen voor eenieder die zich niet door die geschiedenis wenst te laten beperken … “Gij zult met hoon gestenigd worden indien gij uw schrijverschap niet uitsluitend wijdt aan de droeve lotgevallen van uw lief te hebben landgenoten.” “Gij zult gevierendeeld worden indien in uw werk niet op iedere bladzijde de laaghartigheid van de Hollanders aan de kaak gesteld wordt.” “Gij zult op een smeulend vuur van sagopalm-bladeren geroosterd worden indien gij niet ieder kwartaal een naar de werkelijkheid vervaardigd schilderij aflevert van vrouwen in sarong en kabaya óf van mannen in het uniform van het KNIL.” “Gij zult op eigen kosten in een lekkende roeiboot op reis gestuurd worden naar het eiland van uw voorouders indien gij in uw films geen beelden vertoont van zogeheten Molukse Jongeren van de 3e generatie die met gevaar voor eigen leven bij de ingang van het arbeidsbureau nog snel, snel een jointje roken.” “Gij zult met Bijbelteksten om de oren geslagen worden indien gij diezelfde oren niet laat hangen naar wat gij verkiest te noemen 'Wijsneuzen die nog te belabberd zijn om hun identiteit te baseren op iets anders dan alleen maar hun godvergeten 'Molukse' geschiedenis'.”

dinsdag 14 december 2010

van Kunstenaars en pooiers

Zonder titel - Kitty Luhulima

Opeens worden ze ontdekt, Grootse Kunstenaars zoals Kitty Luhulima en Karim Lessy. Hun 'ontdekker' heet Derek Leatemia die met zijn Rotterdamse organisatie BTHECITY zoveel mogelijk van hun artistieke glans op zichzelf probeert te laten afstralen. Derek Leatemia – onthoudt u die naam – noemt zichzelf 'ex-Kunstenaar', hetgeen natuurlijk vragen oproept, want is men Kunstenaar dan is men in die hoedanigheid geboren. Hier is geen sprake van een winterjas die men na emigratie naar warmere oorden zomaar kan afdanken. Derek Leatemia is selectief in zijn ontdek-drift. Hij kiest Kunstenaars uit die met hem de Molukse achtergrond delen. Die Kunstenaars hebben Baas Derek helemaal niet nodig want het is op grond van hun kwaliteiten dat ze hun weg wel zullen vinden naar het Amsterdams Stedelijk Museum, naar Boymans van Beuningen, naar Kröller Müller en – als we toch op reis gaan – naar het Madrileense Prado en naar het MOMA in New York. Maar Molukkers zijn ongeneeslijk sentimenteel en ze gunnen het Baasje Leatemia wel dat hij mag pronken met hun veren– hij is hun landgenoot tenslotte en komt zijn familie niet van hetzelfde eiland als die van hen zelf? Maar hoe gaat dat met kleine pooiers als Chef Dé-El? Men raadt het al … wie zich door deze handelaar in tweedehands condooms argeloos laat begeleiden naar winderige afwerkplekken, die zal nooit beschikken over een Eigen Goed Geoutilleerd en Druk Beklant Stijlvol Bordeel. Derek Leatemia – onthoudt u die naam, belt u vooral de Zedenpolitie als die naam in het schermpje van uw gsm hinderlijk oplicht – is het prototype van de Molukse Opportunist onder wiens verzuurde adem de meest Prachtige Schilderwerken verschrompelen tot knullige tekeningen, vervaardigd door uit-getherapeutiseerde tbs-klanten. Kitty Luhulima en Karim Lessy zijn niet bereid om zich door Oplichtertje Leatemia als kwartjeshoer te laten behandelen en zij hebben op eigen kracht een expositie geregeld in het Elburgse Zwaluwenburg. Maar hoe gaat dat dan met een volleerde loverboy als voornoemde Kunst-parasiet? Men raadt het al … dat likt zich een weg naar de organisatoren van de expositie en dat presenteert zich als … ja, als wat eigenlijk? Hoogstwaarschijnlijk als Universele Huilebalk die de Galeriehouders daar in Elburg op de mouw speldt dat 'de' Molukkers zich nog altijd 'gekoloniseerd' voelen en dat dat 'reuze zielig' is en dat, en dat … En zo'n galeriehouder, behept met gereformeerde chromosomen daar in Elburg, die is het eens met de pseudo kunstzinnige uitvreter. Niet alleen de Luhulima's en Lessy komen volgend jaar aan bod, ook Kunstenaars van Molukse afkomst die nog niet helemaal begrepen hebben dat het dankzij hen is dat het Parmantige Mannetje in Hoge Kringen onbeschaamd zijn deerniswekkende erectie mag vertonen … Zoals de akkers boeren nodig hebben en geen landeigenaren, zo gedijt  Het Internationale Culturele Erfgoed onder de artistieke magie van de Luhulima's en de Lessy's, maar kwijnt datzelfde Erfgoed weg onder de dievenhanden van de Leatemia's.
O ja … Derek Leatemia liet zich onlangs in Capelle aan den IJssel zomaar filmen op een feest ter gelegenheid van eh, van eh ... “Waarom zouden we die verlopen kop van jou nou moeten verfilmen?” werd er op diplomatiek toon gevraagd. “Omdat ik iets heel moois ga voordragen,” sprak de man die wij allemaal kennen van 'Opsporing Verzocht' (“Eh ja, ik presenteer dat programma”, verklaarde Leatemia na enig doorvragen van de kant van de wijkagent). Mooi was het inderdaad en Leatemia werd na zijn gedenkwaardige optreden vanuit de zaal besprongen door alles wat Blond, Zwaarborstig en Langbenig was – de ('ex'- ) Kunstenaar mag tenslotte graag bevrediging halen uit zijn Werck – , waarop hij besloot om maar niet te zeggen dat hij had voorgedragen uit 'De kou en het vuur' van niemand minder dan Frans Lopulalan.

dinsdag 7 december 2010

Identi - wat ... ?


Filmmaker John Albert Jansen ergert zich ... 

“Ondertussen erger ik me al jaren aan die nadruk op kleur en etniciteit en religie, die steeds meer in het debat is geslopen, waardoor jongeren zich minder en minder op de wereld en steeds meer op de eigen groep richten.” Die woorden schreef filmmaker John Albert Jansen mij toen wij van gedachten wisselden over de Cineblendavond waar indrukwekkende dingen gezegd zouden worden over 'de Molukse identiteit'. Gelukkig herhaalde John Albert Jansen deze woorden voor de microfoon toen op die avond het plichtmatige gezanik maar voortduurde … Er werd ongeveer gezegd dat identiteit uitsluitend, doch als het een beetje mee zit slechts voornamelijk te baseren is op etniciteit … de kolonisator 'in ons' deed nog steeds Heel Erg Lelijke Dingen met ons … wat voor Heel Erg Lelijke Dingen dat waren, dat werd er gelukkig niet bij verteld want men bedacht waarschijnlijk bijtijds dat het koesteren van de slachtofferrol welbeschouwd toch een beetje pervers is … maar het werd toch maar even gezegd en men wil op zo'n avond ook wel eens haar/zijn eigen parmantig uitgedragen mening voor het voetlicht brengen … Waar ik heel erg plezier in had was mijn opmerking dat ik mij ook wel eens met Gerard Reve identificeerde en ook met Rob Rensenbrink, hoewel ik in die WK-finale van 1978 dat doelpunt uiteraard wel gemaakt zou hebben. Had men mij langer het woord gegund, dan had ik kunnen opmerken dat ik mij ook identificeerde met die blij lachende man op rij zeven, stoel 5 die in het gezelschap verkeerde van een wel Zeer Appetijtelijke Dame (stoel 4) … Maar gelachen werd er niet want Molukkers en humor, dat gaat niet altijd goed samen. Molukkers willen klein gehouden worden en daarmee moet ik warempel die vrouw met dat gortdroge verhaal over de kolonisator wel degelijk gelijk geven want Molukkers … maar ja, daar ging het de hele avond (niet) over … Wat zijn dat eigenlijk, Molukkers?