No worry ...
Stoere praat uitslaan, in enkele zinnen overtuigend overkomen bij potentiële geldschieters. Daar gaat het in de voorfase van een theaterproject om. Welbeschouwd zou men van tevoren al over een ruim budget moeten beschikken om een reclame-tekstschrijver aan het werk te zetten. Zo iemand die op het lumineuze 'Interpolis … Glashelder' komt of 'Don't worry, there is no sugar' in dat filmpje waarbij een aap achter het stuur van een slingerende auto zit. Dat 'Don't worry' slaat dan op de suikervrije pepsi cola die de doodsbange passagier op de achterbank tijdens de dolle rit krijgt aangeboden … Stoere, grote jongens-praat over 'maatschappelijke relevantie ('revelantie' wordt dat, als de meligheid onvermijdelijkheid toeslaat), over 'identiteits-ontwikkeling' en om het nog erger te maken ook nog eens over 'cultureel erfgoed' … Geen idee wat ik daar zelf mee zou willen bedoelen, maar de mensen met het Grote Geld, die horen dat graag … 'Met dit theaterstuk zal de bezoeker ertoe worden geïnspireerd voortaan geen boeken meer te lezen die in de smaak vallen van de trend-volgende recensenten. Veel beter is het om de Bijbel eens aandachtig door te nemen en als u daar geen bal van snapt, dan komt u met Charles Bukowski in elk geval een heel end (en u slaat waarschijnlijk ook een betere richting in)'. “Kijk,” zegt dan de Voorzitter van de beoordelingscommissie. “Ik lees tussen de regels van dit indrukwekkende betoog toch alleszins een aanklacht tegen eh … nou ja, je weet wel en trouwens, die maatschappelijke – hoe heet het – relevantie die druipt er van af. Hier wordt het Nederlands Erfgoed bepaaldelijk door versterkt en zo kunnen we ons als Nederlanders toch maar weer mooi laten voorstaan op een geheel eigen sterk ontwikkelde identiteit … Aardige jongens die Antillianen … wat zeg je? … Molukkers, ach nou ja …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten