Morgen is dan eindelijk de eerste draaidag en zal des middags een bezoek gebracht worden aan het graf waar de lichamen van mijn ouders geborgen liggen. Voor de camera zal ik uitspreken dat die plek mij met weerzin vervult, dat de aanblik van de grafsteen met die namen aanmerkelijk minder bij mij teweegbrengt dan die foto waarop mijn ouders, die dag in augustus 1970 25 jaar getrouwd, argeloos in de camera blikken. 'Voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij' … die woorden van JC Bloem komen alleen maar in mij op als ik mijn vader zie, 50 jaar oud en geen weet nog hebben van de holtes waartoe zijn toen nog vlezige wangen twee jaar later zouden vervallen als de lever onder het colbertjasje en het witte overhemd in opstand zal komen … 'En waar bent u nou, anders dan in mijn herinneringen', dat denk ik alleen als ik mijn moeder zie, een beetje onwennig in de fotostudio waar haar kinderen haar zowat heen geschopt hebben. 'Dat is gewoon leuk, Ma'. Ze wist toen niet dat haar stoere kerel haar alleen zou laten met al die herinneringen aan hun gestorven kinderen. Die plek op de Leerdamse dodenakker is mij lang niet zo heilig als de droeve glans in de ogen van mijn dochter als die de naam 'Oma' uitspreekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten