Dankzij het groots aangekondigde Salsa- en Sambafestival in Nijmegen kom ik tot het verhelderende inzicht dat ik geen flauw benul heb van wat Salsa of Samba zou kunnen, willen of moeten zijn …Het blijkt, heel anders dan ik altijd gedacht heb, allemaal niet zo veel te maken te hebben met het carnaval in Rio de Janeiro … “Denk je dat dit nog iets meer gaat worden dan alleen maar een heleboel kabaal?” vraag ik, maar Geliefde heeft er ook geen vertrouwen in waarna wij besluiten de rest van de warme nazomerzondagmiddag met de krant, met een hapje en een drankje door te brengen in het Thiemepark … Het is uit een zeker gevoel van medelijden met die fraai uitgedoste jongens en meisjes met hun slaginstrumenten, die heus wel de intentie hebben het Nijmeegse publiek te vermaken, dat ik geen gedachte wijd aan de stelling dat Salsa en Samba wellicht wat lastig te hanteren zijn voor mensen die niet in Latijns Amerika geboren zijn. Daar kunnen die mensen helemaal niets aan doen, maar wellicht is er iemand in de naaste omgeving die zo’n trommelmepper een keer apart kan nemen … “Heb ik je al eens verteld dat jij een wereldgozer/wereldwijf bent , vooral als je er zo eh, gekleed bij loopt … Maar eh, Salsa en Samba, weet je nou echt zeker dat dat ooit iets wordt met dat – zeg maar – geheel ander ritmegevoel van jou … Eerlijk zeggen, huilen mag ook … "
Geen opmerkingen:
Een reactie posten