Aan het graf van mijn ouders, in aanwezigheid van de camera, schuurden de woorden mij al door de strot … En woorden zijn er ook de volgende dag. En weer is er de camera, links boven mij de microfoon, pal tegenover mij filmmaker JAJ die een map aantekeningen op schoot heeft … JAJ stelt zijn vragen met onverbiddelijke vasthoudendheid. In die map staan woorden genoteerd die ik zelf ooit gebruikt heb. Uitspraken over de ik-figuur en over de vaderfiguur. Uitspraken over woede en wrok, waarvan ik sommige zelf al min of meer vergeten ben. Soms kijk ik JAJ seconden lang aan voordat ik iets weet te zeggen. Die woorden, ze zijn al van zo lang geleden. Uit de tijd dat mijn moeder nog leefde en nu mijn moeder er niet meer is ben ik op zoek naar andere, misschien wel betere woorden. Woorden uit de rijke Nederlandse taalschat die herinneringen oproepen aan het Malajoe van weleer. Ergens tussen de klanken van het Malajoe is er een ongearticuleerde fluistering, zijn de verhalen te horen over mannen en vrouwen die op God vertrouwden maar die het noodlot niet mochten ontlopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten