Moe van de drank

Niet-Moluks horloge

De man in de trein was moe en dat kwam niet alleen doordat de intercity van 22.53 vanuit Amsterdam naar Nijmegen 'tot onze spijt' een vertraging had van 'circa' tien minuten. Hij raakte gesteld op de Nederlandse Spoorwegen, want hij wist uit ervaring dat met 'circa tien minuten' meestal in werkelijkheid acht, soms zelfs maar zeven minuten werd bedoeld. Dat was wel even anders dan dat 'uurtje later' waar zijn Molukse collega's, met wie hij bezig is een Erg Belangrijk en Imposant Project van de grond te tillen, het over hebben als er weer eens Heel Snel Belangrijke Zaken te zijnent besproken moeten worden. De man was zo'n beetje de enige Staatloze Molukker in het Koninkrijk die heeft leren klok kijken. Andere Molukkers hechtten aan het horloge met elastieken aandrijfmechanisme dat dagelijks met kruidnagelolie gesmeerd dient te worden, want anders is men geen Echte Molucker en men heeft het als Molucker al zo moeilijk nu rolmodel, topvoetballer Giovanni van Bronckhorst op 35-jarige leeftijd gepensioneerd is (“Gepensioneerd?” “Ja, van voetballen en van al te zeer bewierookt worden krijgt men nu eenmaal een ouwe-wijven-smoelwerk.”) en men het dus als Zielige Natie even zonder Echte Moluckse Helden moet doen. Anderzijds was hij wel een beetje chagrijnig geworden door het inzicht dat die zeven minuten vertraging net iets te kort was om met zijn versleten rechterenkel-hang-en-sluit-werk het hele eind heen en weer te lopen om een kop koffie te halen bij de AH-to-go, waar de koffie € 0,60 goedkoper was dan bij 'Kiosk'. Behalve vanwege het financiële voordeel was koffie halen bij AH-to-go ook nog aantrekkelijker omdat men bij AH-to-go de koffie geheel zelf uit de automaat mocht halen en men dus verschoond bleef van gedwongen contact met het sociaal onvaardige geteisem dat zich namens 'Kiosk' achter de koopwaar had opgesteld. Nooit zeggen 'Goedenavond, meneer. Wat kan ik voor u doen?', leert men tijdens het rollenspel bij de sollicitatieprocedure die de afdeling Personeel & Organisatie bij 'Kiosk' bedacht heeft. “De klant zo kwaad mogelijk aankijken want die duikt me daar zomaar op terwijl jij net zo lekker je ballen aan het tellen was en als je dan zo nodig wisselgeld moet teruggeven omdat je anders een knal op je bek krijgt, smijt dat dan zonder 'alstublieft' en beslist ook zonder 'dankuwel' op de balie en kijk over de schouder van die klootzak met diezelfde boze blik – “Ja, zo ja … dat doe je goed.” – alvast de volgende klant achter hem aan.” Moe was hij ook van de wijn die hij bij Neef J gedronken had, want hij had in de Volkskrant gelezen dat alcohol soms helpt tegen gewrichtsaandoeningen en hij kwam na drie glazen tot de slotsom dat hij wel wat langer over dat 'soms' had mogen nadenken … “Dan kun je die fles net zo goed leegdrinken,” had Neef J geopperd en wie was hij om Neef J tegen te spreken … Gelukkig was hij niet in zijn eentje naar Neef J en diens C gereisd, maar verkeerde hij in het goede gezelschap van filmmaker JAJ en die schreef het allemaal op wat Neef J en diens C hen vertellen konden over de reis naar en het verblijf in Porto op Saparua.