Remco Campert
De dag had pas om 11.30 uur met de treiterige wekker mogen beginnen, maar Joch B was vergeten te vertellen dat de beheerder langs geweest was, want de bewoners beneden hadden klaarblijkelijk bij de inburgeringscursus voor zeer ver gevorderden geleerd dat het in Nederland eigenlijk als niet zo heel erg hygiënisch geldt om te douchen in het lekwater van hun bovenburen en dat men in voorkomend geval een loodgieter diende te verwittigen … Bij het eerste kraaien van de haan, meer bepaald bij het eerste jammeren van treuzelende kinderen op de galerij die geen zin in school hadden en dus op ouderlijke meppen en op 'schiet nou o-hop … we komen te la-haat' werden getrakteerd, belde de op het schunnige af goed geluimde loodgieter aan de deur … “Ha ha,” riep de man opgetogen uit nadat hij toilet en badkamer terloops bekeken had. “Dat wordt bikken en breken, die vloer moet er uit.” De vloer moest er uit en de afvoerpijpen moesten vervangen, want die waren in de jaren zestig van de vorige eeuw van papier maché en vliegertouw of anders wel van postbode-elastiek vervaardigd … Een dag die zo begint wordt onvermijdelijk verder gevuld met het sturen van e-mails met het onderwerp 'Geld' aan geadresseerden van wie weinig opbeurends te verwachten valt, met het bellen van de zorgverzekeraar die, bij monde van een zich 'Met Agis, u spreekt met Saskia' noemende juffrouw, kon mededelen dat men de kosten voor het toegediend krijgen van vaccinaties in verband met een reis naar Maluku tot een maximum van € 100,00 per jaar vergoed kon krijgen … (“Gevonden geld, daar moet je van naar de kroeg,” zei men vroeger in de Utrechtse horeca. “Anders is het zonde.”) … met het bereiden van een eenvoudige, niet al te voedzame maaltijd, waar huisarts en diëtiste van in tranen zouden uitbarsten, die men achter de laptop kan nuttigen terwijl men kijkt naar een aflevering van 'Silent Witness' op de website van de KRO, want Joch B gaat toch bij zijn moeder eten (Joch B: “Wie was dat trouwens vanmorgen aan de deur? O shit, dat was de loodgieter, dat was ik vergeten, Pap … ” … “Ga jij nou maar lekker naar je moeder.”) … Maar gelukkig was er op de radio ook nog Remco Campert, de 81-jarige dichter met de stem van een frivole dertiger … kwaliteit is nu eenmaal tijdloos en gaat niet zomaar aan leeftijd ten onder … had mijn moeder maar gedichten geschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten