Regelen

Langzamerhand worden de contouren zichtbaar … AV (een zeer toepasselijke afkorting, want mevrouw bestiert een Audiovisueel eenmansbedrijf – en zoiets heet geen eenvrouwsbedrijf, want 'eenmansbedrijf' is Nederlands/een staande uitdrukking en dat laatste niet) voert het aantal berichten dat zij in verband met de reis naar Maluku naar de schrijver en diens 18-jarige Jongste Zoon stuurt opeens drastisch op … het verhaal van de spijkers en de koppen … De schrijver houdt helemaal niet van zaken regelen, hij loopt liever dan dat hij de voorband plakt van zijn Trek-hybride (inderdaad van hetzelfde merk als waarop Lance Armstrong al dan niet gedrogeerd triomfen vierde), want geregeld moet dan worden dat de bandenplakspullen compleet zijn en dat de fietspomp vanachter de koelkast geëvacueerd wordt, waar het apparaat langs 's Heren Ondoorgrondelijke Wegen terecht gekomen is na een vorige operatie aan diezelfde voorband … en zo'n koelkast kan men niet zomaar verplaatsen, dat levert onrust op in het koelsysteem … en voor de schrijver het weet zit hij met zijn gedachten bij oktober als hij gedurende zes weken van huis zal zijn en voornoemde koelkast onbeheerd achter zal moeten laten en als hij maar niet vergeet de deur op een kiertje open te laten omdat er anders een lucht ontstaat die hem bij thuiskomst terstond aan het CDA zal doen denken en dan zal in november het huis dagen achtereen gelucht moeten worden en wat dat kost aan energie en waarom heeft men nog altijd niet geregeld dat de maandelijkse energierekening automatisch wordt overgeschreven … Dat komt omdat er dan een briefje naar de bank geschreven moeten worden en men weet niet … AV vraagt vriendelijk hoe dat nou zit met het verblijf op Ambon, waar, hoe lang en waarom en waar zijn we in Godsnaam aan begonnen … met een cameraploeg naar Porto op Saparua gaan en de familie daar in welke zin dan ook verrassen met al dat 'fancy stuff' aan opnameapparatuur omdat er een film gemaakt gaat worden over 'de schrijver die de Molukkers in Nederland een stem gegeven heeft' … erg vleiend allemaal, maar de schrijver reserveert zijn stem dezer dagen toch liever voor het bemoedigend toespreken van het nageslacht … van Joch B, van wie hij verwacht dat die het hem zeer kwalijk zal nemen dat hij hem in Nederland verwekt heeft en niet in het land waar hij thuishoort … Van Meisje B, dat dit jaar naar HAVO 4 gaat en hem bij minstens 3 thuiswedstrijden zal moeten missen, als zij vanuit het centrum van de verdediging met de bal aan de voet opstoomt om de bal naar een medespeelster, rechts bij de zijlijn te tikken met de bedoeling de bal voorbij de tegenstander terug te krijgen en als dat laatste niet lukt, wie is er dan om Meisje B met een enkele brul te verbieden de tegenstandster onreglementair tegen de grond te duwen en om haar medespeelster in straat-poëtische termen een voor de sport al te nadelige omgang met leuke jongens te verwijten … Zijn stem geven aan de Molukkers in Nederland, het is goed om daar voor de camera op het strand van Saparua nog eens wijze woorden over te spreken … woorden die bij nogal wat Molukkers in het altijd wel beschikbare verkeerde keelgat zullen schieten. Daar kan de schrijver zich nu al op verheugen … Maar uiteraard, gewaardeerde filmmakers, zijn er ook Molukkers die heus wel deugen. De Helden en Heldinnen van de Beeldende Kunst en de Theater-triomfen bijvoorbeeld, die de Taal van Wijster/De Punt 1977 verstaan, die met Hun Werk antwoord geven op vragen die 'de' Hollanders vergeten zijn te stellen.