Een zondagmorgen in een vreemde stad, een stad die ik zou kunnen leren kennen, waar ik zou kunnen wonen, waar ik de kroegen zou kunnen verkennen, ware het niet dat er geen moeder meer is die ik de nieuwe keuken kan laten zien, die ik door het huis, door de straten kan leiden … Ik krijg een weerzin tegen oude huizen, meer bepaald tegen huizen die gebouwd werden in de tijd dat mijn moeder geboren werd, in de tijd dat ze haar kinderen ter wereld bracht … aan huizen waar feest gevierd werd toen zij haar kinderen moest begraven, toen zij om haar man treurde … aan huizen in het algemeen, bedenk ik aan het eind van de wandeling, want er bestaan geen huizen waarin mijn moeder veilig was voor de spoken van de oorlog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten