Hangen

Charles Bukowksi

“Wat ik met mijn leven wil, vroeg dat k-wijf van het psychologisch jeugd-adviesbureau. Jou een beurt geven en je dochter en je buurvrouw erbij. Nou ja, dat dacht ik zo maar, maar ik ben natuurlijk te slim om dat hardop te zeggen. Ik wou toch geen hangjongere worden, zei dat k-wijf toen. Nou, dacht ik, zo slecht is dat helemaal niet, maar goed ik zei maar zoiets als 'laat mij maar lekker tekenen en schilderen, dan is de kans het kleinst dat ik zomaar iemand voor z'n bek sla, want ik kom allicht iemand tegen die zijn hele leven nog geen klap voor zijn bek heeft gekregen, maar dat wel verdient.' Daar was dat k-wijf natuurlijk helemaal niet tevreden mee, dus moest ik dingen gaan zitten uitleggen en ik begon dat rare k-wijf nog aardig te vinden ook zeg … Zegt ze zo 'je bent wel een beetje agressief, hè?' En ik 'ach welnee, ik communiceer alleen nogal compact'. Dat zei iemand een keer in zo'n tv-serie … ik communiceer alleen nogal compact … Kon ze om lachen, dat rare wijf. Maar ja, het was geen feestje, dus bleef ze maar doorvragen over ambities en allemaal dat soort gezeik. 'Ambities, dat zijn toch dromen?' zei ik en toen begon dat mens te stralen en te blozen alsof ik weet ik veel wat voor aardigs gezegd had. 'Heel goed' zegt dat mens. Nou, toen vertelde ik maar eens dat ik boeken wilde schrijven zoals Charles Bukowski over mijn leven, weet je wel. En dat ik dan zelf de kaft wil tekenen, weet je wel … nou ja … afijn, nou moet ik volgende week weer bij die mevrouw komen en dan gaan we een opleiding voor me zoeken, weet je wel en ik heb meteen gezegd dat ik alleen een stageplek wil als ik met mijn baas kan opschieten want mijn vorige baas heb ik voor z'n bek geslagen, die dacht dat-ie een smoel tegen mij open kon trekken … Godsamme, man, hoe laat is het? Ik moet naar huis … Jezus Christus, m'n Pa is natuurlijk al lang thuis, kut zeg … mijn Pa is nooit relaxed, weet je wel, dan kom ik straks binnen en dan is het gelijk 'hé hoe is het? heb je een goed gesprek gehad?' en dan word ik meteen chagrijnig en dan zegt m'n Ma 'laat die jongen nou even' en dan zegt hij de hele avond niks meer en als ik dan even naar mijn maatjes ga dan begint-ie opeens te schreeuwen, weet je wel … dat ik alleen maar achter de pc zit en veel te veel met mijn maatjes rondhang en dat ik mijn leven loop te verkloten. Nou, het is toch zeker mijn leven? Ik moet zeker net zo leven als hij met zijn debiele baan bij de overheid en als ik 's avonds laat thuiskom wordt-ie natuurlijk weer wakker. 'Alles goed, jochie? Ga gauw slapen want je moet morgen nog dit en je moet van de week nog dat en je opa zus en je oma zo en je moeder maakt zich zorgen … ik ga maar bij mijn oom wonen, denk ik. Maar ja, ook zo zielig voor mijn zusjes … mijn oom is wel relaxed, weet je wel … die zegt alles maar één keer. Die zegt dat-ie niet kan roken, drinken en preken tegelijk, dus als ik niet genoeg naar hem luister dan schreeuwt-ie één keer 'Wat heb ik je nou, gezegd, debiele aap?' En dan heeft-ie niks gezegd, maar ik snap 'm wel … weet je wel? Mijn oom is echt relaxed, die zegt dat leren het allerbelangrijkste is, leren en nadenken. Dus leren als je je chef voor z'n bek slaat, als je drie vriendinnen tegelijk hebt … hij zegt ook altijd dat je verhalen moet hebben voor later omdat je anders je kinderen niet leuk kan opvoeden … en hij zegt ook altijd 'als je toch rondhangt op straat dan kun je net zo goed een beetje nadenken over het leven.' Of hij zegt 'kansen moet je zoeken en niet zomaar aanpakken van je ouders, of van de meester op school' … Rare man, die oom van mij, maar wel relaxed, echt zo'n maffe kloot-Molukker waar je mee kunt lachen.”