“Domheid heeft derhalve, als ze een bepaalde kritische massa heeft bereikt, de neiging zich eindeloos uit te breiden.” Mijn blik bleef aan deze passage hangen toen ik in de Volkskrant van zaterdag 17 juli het artikel 'Hoe domheid zich eindeloos uitbreidt' van Pieter Klok las. Het betreft een betoog over onder meer economen, analisten en vermogensbeheerders die vanuit welhaast opzettelijk gedeelde domheid botweg ontkennen dat de economische zeepbel uit elkaar gaat spatten. De domheid van hypotheekmakelaars die amper geletterde klanten financiële wurgconstructies aanpraten om op korte termijn zoveel mogelijk bonussen binnen te halen. Bijzonder opwekkend om te lezen want de etappe van de Tour de France voert over geaccidenteerd terrein en zal weinig spektakel opleveren. Dus kan er rokend en koffie drinkend over het balkonhek gehangen worden terwijl de heren commentatoren de tijd vol kletsen over het één en anders wel over het andere. Gaat het niet over de tandpasta van Joop Zoetemelk (“Soutemeque”, zeiden de boze Fransen op de camping toen 'Onze' Joop, dankzij opgeven van Hinault de Tour van 1980 won), dan gaat het wel over de penislengte van Vinokoerov, die met die lengte aan verschil dan ook de etappe wint met een voorsprong van 14 seconden op zijn achtervolgers. Kan er aan de was op het droogrek gevoeld worden, kan er moed verzameld worden om de keuken te dweilen en kan er enigszins vals gezongen worden – “Pap, ze zeggen gvd dat ik uw stem heb.” – om maar vooral niet aan de zin van het leven te gaan twijfelen nu de Zeer Zeer Oud Geworden Vrouw er niet meer is en Dochterlief op vakantie met haar moeder is vertrokken om maar liefst veertien (13,12,11 … ) dagen weg te blijven. De Geliefde is ook nog eens naar Berlijn vertrokken – “Je hoeft niet mee, hoor Schat.”- om in de zusterstad van Jakarta met deze en anders wel met gene te praten (“Rot jij maar auf nach Berlin”) over wat wellicht, eventueel, men weet maar nooit een theater-iets zou kunnen gaan worden … Dom om Schrijver te willen zijn, want het levert geen hypotheek op en als Zelfstandige Zonder Personeel onderhoudt men voornamelijk ongewenste contacten met de FIOD … Dom, dom, dom … “Domheid heeft derhalve, als ze een bepaalde kritische massa heeft bereikt, de neiging zich eindeloos uit te breiden.” En dat blijkt wel als men de schaamteverwekkende hysterie beziet die er rond voetballer Giovanni van Bronckhorst is ontstaan, want men haalt het niet in zijn hoofd om als loyale Molukker niet mee te doen aan de bewieroking van Van Bronckhorst. Molukkers en kuddegedrag, het is net alsof die twee samenvallen. Die hysterie kan men beter bewaren om die ene Molukse Hangjongere uit Krimpen, Leerdam, Culemborg of Tiel aan te moedigen iets Groots en Meeslepends van zijn leven te maken. Dat jochie dat niet zo goed kan voetballen als Gio, dat geen trek heeft in elke dag die vervelende docenten op het VMBO, dat nog maar net uit handen weet te blijven van Jeugdzorg en Justitie, dat als jong volwassene aan de heroïne begint en als het joch aan de crack is, dan zal een doelpunt van Van Bronckhorst hoogstwaarschijnlijk als afkickmiddel niet toereikend blijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten